De Bospartizanen van Baarlo
Begin september 1944 kregen de knokploeg Limburg en de knokploeg Maas en Waal opdracht om in actie te komen. Ze moesten de geallieerde opmars waar mogelijk ondersteunen door sabotage te plegen. De toegezegde droppings van wapens en explosieven bleven echter uit. Reden voor de landelijke sabotage-commandant, Frank van Bijnen, een noodkreet aan Prins Bernhard te richten. Maar ook dat haalde niets uit. Omdat Van Bijnen de opdracht hoe dan ook wilde uitvoeren, gaf hij opdracht aan de tussen Roermond en Venlo samengekomen knokploegen om zelf wapens en munitie buit te maken. Dat kon, zo opperde Van Bijnen, door groepjes Duitse militairen die op de terugtocht waren te overvallen en te ontwapenen.
Vier Duitse krijgsgevangenen
Voortvarend begonnen de knokploegen aan hun taak. Vanaf 10 september 1944 staken ze de Maas in Venlo over en maakten in de omgeving van Helden en Baarlo al spoedig vier Duitse soldaten krijgsgevangen. In de uitgestrekte bossen ten zuiden van Baarlo richtten ze een kamp in, waar ze hun krijgsgevangenen onderbrachten. Dat werden er uiteindelijk enkele tientallen.
De inwoners van Baarlo helpen mee
Omdat de bevrijding langer op zich liet wachten dan verwacht, eisten bewaking en verzorging steeds meer aandacht op. Om alles in goede banen te leiden was een degelijke logistieke organisatie nodig. Die kwam er dankzij de medewerking van inwoners van Baarlo en de plaatselijke verzetsorganisatie. Hoewel sommige Duitsers zich met hun lot verzoenden, vonden anderen hun gevangenschap door een stel partizanen een regelrechte blamage. Ze smeedden aan de lopende band ontsnappingsplannen. Door onoplettendheid van een bewaker slaagde één van hen er eind oktober in om te ontkomen.
Ontsnapping met grote gevolgen
Er zat niets anders op dan het kamp in stromende regen te ontruimen. Na lang zoeken werd een verlaten schaapskooi gevonden in de buurt van Neer. Intussen werd in de Baarlose bossen hard gewerkt aan de bouw van een onderaards schuilhol. Op 7 november konden de KP-leden er met hun gevangenen in trekken. Spannende dagen braken aan. De Engelsen naderden en in de omgeving van het kamp wemelde het van de Duitse militairen. Sommigen bevonden zich op nog geen tien meter afstand van het kamp. Op 19 november 1944 verschenen manschappen van de 154e Britse Infanterie Brigade bij het kamp en konden de krijgsgevangenen worden overgedragen. Hun commandant J.A. Oliver sprak naderhand zijn dankbaarheid uit voor de hulp van de Baarlose bospartizanen.