Zes Vrienden, Drie Dagen, een december traditie

Zondagmiddag, half vier. Drie auto's rijden het grindpad op van Landgoed Frymerson. Sophie en Mark, David en Thomas , Lars en ik ,we kennen elkaar al vanaf onze studententijd. Inmiddels wonen we verspreid over het land, maar elk jaar plannen we een paar dagen samen. Dit jaar was Limburg aan de beurt, en aangezien Lars en ik hier wonen, waren wij hier maar wat blij mee. Zo konden wij eindelijk de beste plekken laten zien. De kids logeren bij vriendjes, een logistieke puzzel op zich, maar het resultaat is drie dagen zonder verplichtingen. Gewoon tijd voor elkaar. 

Bijpraten 

We begonnen rustig met een borrel bij ons huisje: Het Cuypershuisje, dat op een geweldig mooi Landgoed ligt. We hoorde van de eigenaresse dat de beroemde architect Pierre Cuypers, die van het Rijksmuseum en station in Amsterdam, dit Landhuis ontworpen heeft. In de avonduren schoven we aan te schuiven voor een heerlijk diner bij Kasteel Daelenbroeck. Het kasteel is gebouwd op de grondvesten van een 14e-eeuwse burcht, weer zo’n mooie plek, goede sfeer, en precies wat we nodig hadden na de rit. Het is altijd bijzonder hoe snel je weer in het oude ritme valt ,alsof we elkaar gisteren nog zagen in plaats van maanden geleden. 

Het diner was goed verzorgd. We bleven langer hangen dan gepland, maar dat hebben we altijd. De gesprekken lopen van werk en kinderen naar die ene docent die we alle zes moesten hebben, en voordat we het wisten was het elf uur. 

Dag 1: De Meinweg en golfbaan de Herkenbosche 

’s Ochtends was heerlijk rustig opstarten en na de lunch vertrokken we Nationaal park de Meinweg in. Nooit geweten dat hier de adder woont en heel veel wilde zwijnen, die hebben we helaas niet gezien.  Ik moet eerlijk zeggen: het is hier mooi. Mooier dan ik had verwacht zelfs. De wandeling deed ons goed, al waren we het er snel over eens dat de borrel, bij de enige in Nederland gelegen golf bosbaan de Herkenbosche, het hoogtepunt zou worden. 

En dat klopte. Wat een toplocatie. De golfbaan, het uitzicht, de sfeer, we waren het er direct over eens dat we hier nog eens terug moeten komen. David en Thomas waagden zich aan de Driving Range. Het resultaat was... vermakelijk. Maar daar gaat het ook niet om. 

's Avonds kookte Lars voor ons in het huisje. Hij heeft de afgelopen tijd behoorlijk wat opgestoken bij zijn kookclub, en dat proefden we. Ingrediënten van de lokale slager, wijn uit Limburg en de plaatselijke supermarkt, het eindresultaat was echt goed. We zaten tot laat aan tafel, zoals dat gaat met goede wijn en goed gezelschap. 

Dag 2: Roermond

Cultuur snuiven in Roermond of in ieder geval een poging daartoe. We liepen door de stad doken hier en daar een kerk binnen, namen de tijd in een paar boetiekjes, en eindigden natuurlijk bij Designer Outlet Roermond. Officieel om kerstcadeaus voor de kinderen te scoren, maar iedereen ging met iets voor zichzelf naar buiten. Mark vond een overhemd, David en Thomas nieuwe sneakers, Sophie een handtas. Zo gaat dat. 

De borrel bij De Verleiding was een goede warming-up voor het diner bij Damianz. Dit restaurant ligt op een unieke locatie, namelijk midden in een voormalige gevangenis. Tegenwoordig is dit een vijf sterrenhotel Het Arresthuis, die onthouden we zeker. Het eten was uitstekend, precies het niveau dat we waarderen. We bleven praten tot de zaak bijna sloot. 

Dag 3: Aan alles komt een eind 

Woensdagochtend pakten we onze spullen. Uitchecken, en dan weer naar huis. Door de week boeken heeft zo zijn voordelen, minder druk, betere beschikbaarheid. En het voelt ook een beetje als een statement: we nemen bewust tijd voor dit. 

Voor we vertrokken nog een laatste koffie "Volgend jaar? "Volgend jaar," zeiden we allemaal. 

Het maakt niet uit waar we dan zijn. Amsterdam, Utrecht, Den Haag, of ergens anders. Wat telt is dat we het blijven doen. Deze drie dagen per jaar zijn heilig geworden. Een investering in wat we hebben opgebouwd sinds onze studententijd, en die investering loont alleen maar meer naarmate we ouder worden.